Πόση οικονομία κάνουμε με το υδρογόνο;

Τα ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα Ενεργειακών Στοιχείων Υδρογόνου μπήκαν ήδη στην Ευρωπαϊκή αγορά και ξεσηκώνουν συζητήσεις επί συζητήσεων.

Σε πρόσφατη παρουσίαση του ΕΛ.ΙΝ.Η.Ο., η οποία βρίσκεται αναρτημένη στην παρούσα ιστοσελίδα, επιχειρείται μια εκλαϊκευμένη σύγκριση αυτής της τεχνολογίας με εκείνη των ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων με συσσωρευτές. Επειδή όμως η ιδέα της «Οικονομίας του Υδρογόνου» έχει έντονα προβληθεί, αλλά και πολιτικοποιηθεί κυρίως στις ΗΠΑ, είναι χρήσιμο, για τους φίλους του Ελληνικού Ινστιτούτου Ηλεκτροκίνητων Οχημάτων, να εντρυφήσουν στις θεμελιώδεις αρχές  του στοιχείου «Υδρογόνο» προκειμένου να αξιολογήσουν μόνοι τους, και όσο το δυνατό ορθότερα, τις όποιες δυνατότητες υφίστανται για την υλοποίηση αυτής της ιδέας, ιδίως για την ηλεκτροκίνηση των αυτοκινήτων. 

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε το 2007 από τον Robert Zubrin, μηχανικό αεροδιαστημικών πτήσεων και πρόεδρο του ερευνητικού φορέα “Pioneer Astronautics”. Παρά την όποια πρόοδο σημειώθηκε εν τω μεταξύ, κυρίως από τη βιομηχανία των ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων με ενεργειακά στοιχεία Υδρογόνου, οι θεμελιώδεις αρχές που αφορούν στο στοιχείο «Υδρογόνο» φυσικά και εξακολουθούν να ισχύουν.

Σχεδόν όλοι όσοι ασχολούνται με την πολιτική στις ΗΠΑ πιστεύουν ότι αντιμετωπίζουμε μια ενεργειακή κρίση και όλοι επίσης ισχυρίζονται ότι χρειαζόμαστε μια τεχνολογική λύση ή οποία να καταστήσει τη χώρα μας ενεργειακά αυτοδύναμη. Οι Αμερικανοί είμαστε, όπως τόνισε ο πρόεδρος Bush το 2006 στον εναρκτήριο λόγο του προς το έθνος, εξαρτημένοι από το πετρέλαιο και το γεγονός αυτό εμπλουτίζει και δυναμώνει ακριβώς αυτούς που επιδιώκουν τον αφανισμό μας.  Ενισχύουμε οικονομικά, έστω και εμμέσως, εκείνους οι οποίοι τρέφουν άσβεστο μίσος για τον δυτικό πολιτισμό και διαδίδουν οπισθοδρομικές ιδεολογίες που παράγουν τους στρατιώτες του Ισλάμ που αυτοκτονούν προκαλώντας καταστροφές. Έτσι οπλίζουμε, έστω και άθελά μας, ακριβώς εκείνους που θέλουν να μας σκοτώσουν. Για να διορθώσει αυτή την αυτοκτονική πολιτική η διοίκηση Bush έβαλε ένα μεγάλο στοίχημα που το αποκάλεσε «Οικονομία του Υδρογόνου» και το προώθησε τόσο με την πολιτική της όσο και με τη ρητορική της. Ο απελθών Υπουργός Ενέργειας Spencer Abraham ανάπτυξε αυτή τη θεωρία με γλώσσα που πλησιάζει τη μορφή της ραψωδίας ολόκληρο το 2002:

«Το Υδρογόνο θα κινήσει κάτι πολύ περισσότερο από τα επιβατικά και φορτηγά αυτοκίνητα τα οποία συγκεντρώνουν τώρα το ενδιαφέρον μας. Θα κινήσει πλοία, αεροπλάνα και τραίνα. Θα χρησιμοποιηθεί για να παραχθεί ηλεκτρική ενέργεια, για θέρμανση και για τη βιομηχανία μας. Προωθούμε μια μελλοντική οικονομία στην οποία το υδρογόνο θα είναι η Αμερικάνικη επιλογή για καθαρή ενέργεια – ελαστική, προσιτή, ασφαλής, εθνικώς παραγόμενη, κατάλληλη για όλες τις χρήσεις και για ολόκληρη τη χώρα….. 

Φανταστείτε ένα κόσμο ο οποίος λειτουργεί με Υδρογόνο περί το τέλος του αιώνα. Η περιβαλλοντική ρύπανση δεν θα αποτελεί πλέον πρόβλημα. Κάθε χώρα θα μπορεί να έχει όση ενέργεια χρειάζεται διαθέσιμη εντός της εθνικής της επικράτειας. Οι προσωπικές μεταφορές θα είναι φτηνές και ευκολοσυντήρητες. Οι οικονομικές, εμπορικές και διπλωματικές προσπάθειες που σήμερα διατίθενται προς την κατεύθυνση της διασφάλισης των απαιτούμενων αποθεμάτων ενέργειας και της επίλυσης των περιβαλλοντικών προβλημάτων που προκαλεί η χρήση τους θα παύσουν πλέον να απαιτούνται και  θα στραφούν σε άλλες παραγωγικές διαδικασίες. Η ζωή θα γίνει καλύτερη»

Το 2003 ο πρόεδρος Bush επιβεβαίωσε αυτές του τις αντιλήψεις εκφωνώντας μια εξειδικευμένη προεδρική ομιλία επί επιστημονικών, οικονομικών και εξωτερικής πολιτικής εξελίξεων που προέβλεπε ότι θα προκαλούσε  η εφαρμογή της «Οικονομίας του Υδρογόνου».

«Οι πηγές του Υδρογόνου είναι αστείρευτες. Όσο μεγαλύτερη ποσότητα ενός αναγκαίου αγαθού υπάρχει τόσο και φτηνότερο καθίσταται για τον καταναλωτή. Η δύναμη του Υδρογόνου είναι επίσης καθαρή περιβαλλοντικά. Τα αυτοκίνητα που θα κινούνται με Υδρογόνο θα αποβάλουν μόνο καθαρό νερό και όχι ρύπους και αέρια του θερμοκηπίου. Αλλά το μεγαλύτερο επίτευγμα της χρήσης το Υδρογόνου θα είναι το ότι θα καταστήσει αυτή τη χώρα αυτάρκη σε ενέργεια. Εάν γενικευθεί η χρήση του θα μειωθεί η ανάγκη να εισάγουμε σε ημερήσια βάση περισσότερα από 11 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου περί το έτος 2040»  

Όλα αυτά ακούγονται θαυμάσια. Το Υδρογόνο πάνω από όλα είναι το «περισσότερα διαδεδομένο  στοιχείο του σύμπαντος», όπως τόνισε και ο Υπουργός Ενέργειας Ambraham. Επειδή λοιπόν υπάρχει άφθονο στη φύση, λογικά ό πρόεδρος Bush ισχυρίζεται ότι θα είναι και φτηνό. Επειδή μάλιστα το παραγόμενο υποπροϊόν από τη χρήση του θα είναι μόνο καθαρό νερό τα θέματα της μόλυνσης του περιβάλλοντος θα παύσουν πλέον να μας απασχολούν. Το Υδρογόνο είναι άφθονο, φτηνό και καθαρό. Γιατί να πρέπει λοιπόν να ψάχνουμε για κάτι άλλο;

Δυστυχώς όλα αυτά αποτελούν απλή φενάκη. Για να σοβαρευτεί σχετικά με την μελλοντική ενεργειακή της πολιτική θα πρέπει η Αμερική να ξεχάσει μια για πάντα αυτές τις απατηλές υποσχέσεις περί της «Οικονομίας του Υδρογόνου».

Πηγή: heliev.gr