Άρθρο του Γιώργου Χατζημαρκάκη στην ιστοσελίδα neweurope.eu
Θα περίμενε κανείς από τον Γενικό Γραμματέα Hydrogen Europe να ζητήσει έναν συνασπισμό υδρογόνου και αυτό όντως συμβαίνει.
Ωστόσο οι λόγοι για τους οποίους προβαίνει σε αυτό το ''προσκλητήριο'', θα σας εκπλήξουν.
Εάν θέλουμε να στηρίξουμε την αιολική βιομηχανία στην Ευρώπη, πρέπει να βρούμε πολύ σύντομα μια στρατηγική που να εμποδίζει τους εταίρους μας να υποφέρουν, με τον ίδιο τρόπο που υποφέρει η βιομηχανία της ηλιακής ενέργειας. Πράγματι, μετά την εκβιομηχάνιση της ηλιακής τεχνολογίας που ξεκίνησε στην Ευρώπη σήμερα, η Κίνα κυριαρχεί στις παγκόσμιες αγορές.
Ο αιολικός τομέας σημείωσε σημαντική κάμψη κατά το έτος που μας πέρασε, με αποτέλεσμα να υπάρχει ο κίνδυνος να χάσει η βιομηχανική παραγωγή έδαφος και να στραφεί σε άλλες γεωγραφικές περιοχές. Ένας από τους λόγους είναι ότι το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας είναι σήμερα πολύ μικρό για να μεταφέρει την παραγόμενη ανανεώσιμη ενέργεια. Αυτό συμβαίνει καθώς η επέκταση αυτού του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας, πραγματοποιείται με τρόπο πολύ πιο αργό από την αναμενόμενη συμφόρηση και η περικοπή που προκαλείται από πρόσθετες δυνατότητες επιδεινώνει την κατάσταση.
Για τον λόγο αυτό το υδρογόνο εισέρχεται ως φορέας ενέργειας που μπορεί να βοηθήσει στην αποθήκευση μεγάλων ποσοτήτων, ακόμη και για μεγάλες χρονικές περιόδους. Επειδή λοιπόν αυτή είναι μια από τις κυρίαρχες προϋποθέσεις για μια επιτυχημένη "πράσινη διαπραγμάτευση", ήρθε η ώρα να δούμε την παραγωγή υδρογόνου με μεγαλύτερη προσοχή.
Από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μετατρέπουμε την ηλεκτρική ενέργεια σε αέριο - όπως συχνά συμβαίνει και στο υδρογόνο - μέσω ηλεκτρόλυσης. Αυτή η διαδικασία διαίρεσης του νερού σε οξυγόνο και υδρογόνο, επιτρέπει ουσιαστικά να δημιουργηθούν τα "πράσινα" αέρια. Δεδομένου ότι μόνο το 20% της ευρωπαϊκής ενέργειας μεταφέρεται με ηλεκτρόνια, ενώ το 80% μεταφέρεται από μόρια, αυτό αποτελεί σημαντικό δρόμο για την επιτάχυνση της βαθιάς απαλλαγής από τον άνθρακα της οικονομίας μας, χωρίς να θέτουμε φυσικούς νόμους.
Ως εκ τούτου, είναι οι ηλεκτρολύτες το μέσο εκείνο το οποίο θα μας επιτρέψει να κάνουμε ό, τι χρειάζεται για να στηρίξουμε την αιολική ενέργεια, αλλά και την ηλιακή βιομηχανία. Ταυτόχρονα, τα δίκτυα φυσικού αερίου δεν μπορούν πλέον να θεωρηθούν ως λανθάνον περιουσιακό στοιχείο, δεδομένου ότι θα χρησιμεύσουν ως κύρια υποδομή για "windgas" και "sungas".
Αλλά σε τι θέση βρισκόμαστε οι Ευρωπαίοι όσον αφορά τους ηλεκτρολύτες; Είμαστε ο νούμερο ένα στον κόσμο, μέχρι στιγμής.
Το Bloomberg ανέλυσε πρόσφατα ότι οι Κινέζοι έχουν ήδη γίνει ηγέτες στην κατασκευή χαμηλού κόστους της πιο ώριμης τεχνολογίας αλκαλικής ηλεκτρόλυσης, καθώς πωλούν κυρίως στις εγχώριες αγορές. Για το λόγο αυτό, χρειαζόμαστε πολύ σύντομα έναν «Συνασπισμό για το υδρογόνο»: πρέπει να υπερασπιστούμε τον ηγετικό παγκόσμιο ρόλο μας στις τεχνολογίες υδρογόνου. Αυτό είναι φθηνότερο εν τέλει, από το να προχωρήσουμε όπως πρέπει να κάνουμε στον τομέα των μπαταριών.
Φαίνεται ότι οι αγορές έχουν καταλάβει. Από τις αρχές του τρέχοντος έτους οι μετοχές των εταιρειών στις τεχνολογίες υδρογόνου - ειδικά ηλεκτρολύτες και κυψέλες καυσίμου - αυξήθηκαν δραματικά. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι, αλλά σίγουρα δεν είναι αρκετό. Οι περικοπές των τιμών αυτής της αποδιοργανωτικής τεχνολογίας θα ακολουθήσουν μόνο εάν ξεκινήσουμε μια κοινή επιτάχυνση μιας βιομηχανικής κατασκευής.
Εδώ πρέπει οι πολιτικοί αξιωματούχοι να οδηγηθούν προς την κατεύθυνση αυτή με σαφή δέσμευση ότι θα δημιουργηθεί το σωστό νομικό πλαίσιο. Ωστόσο, η χρήση ηλεκτρισμού για την παραγωγή υδρογόνου επιβαρύνεται από παράγοντες που καθοδηγούνται από την πολιτική. Για να είμαι ειλικρινής, η πρόσφατη αναδιατύπωση της "οδηγίας για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας" δεν βοηθά την υπόθεση αυτή, καθώς στηρίζεται στη λογική ενός "ηλεκτρικού σεναρίου" που θα καθυστερούσε την αποκεντροποίηση λόγω των φυσικών περιορισμών των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας.
Αυτό μπορεί να ξεπεραστεί μόνο εάν η επερχόμενη συσκευασία αερίου, η οποία επί του παρόντος φέρει την ένδειξη "πακέτο έξυπνης ενσωμάτωσης", θα εισάγει την περίπτωση των πράσινων μορίων εκτός από τα πράσινα ηλεκτρόνια. Και οι δύο αερομεταφορείς, τα σημερινά και τα πράσινα αέρια, πρέπει να βοηθήσουν το ένα το άλλο, ώστε να μην βρεθούν απέναντι.
Μόνο με τη χρήση της ικανότητας εξισορρόπησης, για παράδειγμα, της τεχνολογίας ηλεκτρικής ενέργειας με υδρογόνο μέσω της ηλεκτρόλυσης, θα μπορέσουμε να επιτύχουμε μια βαθιά απαλλαγή από τον άνθρακα στην Ευρώπη. Και βρισκόμαστε ξανά στο ίδιο σημείο: Απαιτείται μια πραγματική στρατηγική για το υδρογόνο, πέρα από μια σαφέστερη νομοθεσία και μια βιομηχανική πρωτοβουλία. Επομένως ένας «καθαρός συνασπισμός υδρογόνου».
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει δείξει με τη "Battery Alliance" ότι μπορεί να οδηγηθεί σίγουρα σε μια ανάλογη κατεύθυνση, χρησιμοποιώντας όλα τα όργανα. Με τη βοήθεια δηλαδή προηγούμενων πρωτοβουλιών καινοτομίας, όπως η "κοινή επιχείρηση υδρογόνου κυψελών καυσίμου", έχουν τοποθετηθεί οι βάσεις για την οικοδόμηση ενός οικοσυστήματος που μπορεί να ξεκινήσει αμέσως. Πρόσθετες δραστηριότητες για την ενίσχυση της αλυσίδας αξίας των οπών, όπως μέσω του IPCEI (Σημαντικά Έργα κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος) για το υδρογόνο, δείχνουν τα πρώτα ενθαρρυντικά αποτελέσματα.
Ο τομέας του υδρογόνου είναι σίγουρα έτοιμος για έναν «καθαρό συνασπισμό υδρογόνου».
