Οι δημιουργοί του αποκάλυψαν πρόσφατα ότι η πιστοποίησή του από την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας των ΗΠΑ (FAA) είναι θέμα μηνών, καθώς είναι ήδη σε εξέλιξη τους τελευταίους δέκα μήνες και αναμένεται να ολοκληρωθεί ως διαδικασία μέσα στο 2020
Η κατασκευή του είναι εξαιρετικά απλή προκειμένου το κόστος αγοράς και συντήρησής του να είναι χαμηλό. Πρόκειται ουσιαστικά για μία καμπίνα στο επάνω μέρος της οποίας έχουν εγκατασταθεί βραχίονες με έξι έλικες στα άκρα τους. Το Skai μπορεί να πετάξει με τους πέντε σε λειτουργία.
Κάτω από τα πόδια των επιβατών, στο πάτωμα της καμπίνας υπάρχουν μία δεξαμενή υγρού υδρογόνου χωρητικότητας 400 λίτρων και βάρους 168 μόλις κιλών, μαζί με τρεις μονάδες παραγωγής συνολικής ισχύος 450 ίππων. Η πίεση του υγρού υδρογόνου στη δεξαμενή είναι στα 100 psi.
Για την περιστροφή των ελίκων του Skai απαιτείται η λειτουργία των δύο από τις τρεις μονάδες παραγωγής ισχύος, ενώ ο έλεγχος του σκάφους είναι χειροκίνητος είτε μπορεί να βασιστεί σε έναν τρικάναλο αυτόματο πιλότο και σύστημα Fly-by-light για τον συνδυασμένο έλεγχο των στροφείων.
H Alaka-i Technologies με έδρα τη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, που έχει δημιουργήσει το Skai (η γερμανική BMW έχει σχεδιάσει την καμπίνα), υποστηρίξει ότι το κόστος ανά θέση επιβάτη του προϊόντος της, ανέρχεται σε ένα μόλις όγδοο του αντίστοιχου κόστους για ελικόπτερο AS350 Ecureuil.
Φυσικά το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Skai έγκειται στο γεγονός ότι οι κυψέλες υδρογόνου που διαθέτει παράγουν μεγαλύτερη ισχύ από τις μπαταρίες ιόντων λιθίου και ότι είναι απόλυτα φιλικές προς το περιβάλλον δεδομένου ότι υπάρχει μόνο εκπομπή υδρατμών στην ατμόσφαιρα. Στον αντίλογο βέβαια, υπάρχουν από πολύ μεγάλο αριθμό παρατηρητών και ειδικών σημαντικές επιφυλάξεις σχετικά με την ασφάλεια του νέου αυτού αεροχήματος.
Δεδομένου ότι το υγρό υδρογόνο είναι εξαιρετικά εύφλεκτο με εκρηκτικές ιδιότητες, θα πρέπει στη διαδικασία πιστοποίησης να αποδειχθεί η αποτροπή εκδήλωσης αυτών των καταστροφικών ιδιοτήτων, είτε μέσω της προστασίας διάτρησης της δεξαμενής υγρού υδρογόνου, είτε μέσω της αυτόματης και ακαριαίας αποβολής του στο περιβάλλον σε περίπτωση ατυχήματος…
Από την άλλη πλευρά η χρήση του, ασφαλέστερου, υδρογόνου σε αέρια μορφή είναι απαγορευτική, από τη στιγμή που η πίεση υπό την οποία πρέπει να χρησιμοποιηθεί είναι πολύ μεγάλη (5000 psi).
Αυτή με τη σειρά της είναι μία συνθήκη που επιβάλλει την υιοθέτηση πολύ ανθεκτικών (και άρα μεγάλου βάρους και κόστους) δεξαμενών. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι για τη μεταφορά ενός μόλις κιλού υδρογόνου σε αέρια μορφή απαιτείται δεξαμενή τιτανίου βάρους 50 κιλών!
Για όλους αυτούς τους λόγους η επικράτηση των μπαταριών (λύση όχι απόλυτα φιλική προς το περιβάλλον δεδομένου ότι πρέπει να φορτίζονται και να αντικαθίστανται…) είναι μέχρι σήμερα καθολική…
Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία βέβαια που έχει κάνει πολύ μεγάλα βήματα στην εξέλιξη συστημάτων H2 ως καύσιμο, δεν έχει πει ακόμη την τελευταία της λέξη. Όπως και να έχει λοιπόν, οι εξελίξεις αναμένεται να είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες.
Πηγή: defence-point.gr
